Gisteren had mijn lichaam de zoveelste zware dip. Ik had ‘de gewoonte’ op zo’n moment te panikeren, het gevoel in m’n lichaam is overweldigend, paniek is een redelijk logisch gevolg, het helpt echter voor geen meter.
Ik wandel nog buiten wanneer de vermoeidheid mij overvalt. Ik sleep mijn lichaam naar huis, knik door mijn benen, heb overal pijn. Het voelt alsof alle energie uit me is verdwenen.
Ik kom binnen en zie mijn yogamatje liggen, ga met jas en zak op de grond liggen en… ik blijf rustig! Ik adem, ik voel en blijf rustig liggen tot het weer beter gaat.
Jawel, ik was apetrots hoe goed ik het had doorstaan 😊 Dankbaar voor hoe sterk ik had gereageerd en door de rust die ik had behouden, heeft een moeilijk moment de rest van mijn dag niet neer gehaald, maar juist een positieve boost van vertrouwen gegeven.
Commentaires