Ik werd deze week gevraagd voor een optreden, minder dan 2 maanden na vandaag. Even bekroop mij de stress dat ik mezelf had vooropgesteld een eerste keer weer op te treden januari 2022. Snel maakte dit gevoel echter plaats voor een enthousiasme waarvan ik niet kon slapen.
Ik werd een aantal maanden geleden overvallen door angst, twijfels en het gevoel dat mijn draagkracht mij niks meer toeliet. Zo hard dat ik zelfs mijn grootste passie on hold zette. Ik heb al veel confrontaties met mezelf en mijn lichaam getrotseerd om er wel meteen mee aan de slag te gaan.
De eerste stap was mezelf toestaan mij te ontdoen van iedere verwachting, te zeggen "Het lukt me even niet" en dat deed deugd. Dank aan iedereen die hier mijn keuze zonder problemen heeft gerespecteerd. Het helpt me enorm om weer te kunnen opbouwen vanuit die rust.
Ik voel mijn hart razen in mijn borst terwijl ik dit schrijf en besef dat ik JA heb gezegd om al snel mijn veilige bubbel weer te verlaten. Ik heb vandaag een best lastige dag, de ene dag is totaal de andere niet. Op zo'n dagen staat paniek weer aan mijn deur en probeert het vertrouwen dat ik probeer op te bouwen weer te slopen. Dit is iets waar ik nu erg mee bezig ben, leren vertrouwen op mezelf en mijn lichaam.
Ik heb jarenlang schrik gehad voor ieder moment dat ik mij ergens voor had geëngageerd, schrik niet goed genoeg te zijn en ik mij net dan niet goed zou voelen. Iets wat ik heb geleerd is dat ik mezelf niet meer anders wil voordoen, niet meer in bochten wil wringen om verwachtingen in te lossen, ik wil geven binnen mijn grenzen. Dit wil ik voortaan ook doortrekken op het podium, mezelf niet pushen in een houding of manier van zijn, maar mijn lichaam en mijn energie volgen, gewoon heel eerlijk...
Ik zit dus al vol gevoelens en spanning om terug voor jullie te zingen... zoals je mij gewend bent, maar nog een tikje meer op het ritme van mijn lichaam en zeker ook van mijn hart (dat soms wel eens flipt ) Ik ben niet bang meer om toe te geven dat ik het best eng vind, maar ook dat ga ik proberen er gewoon te laten zijn zonder dit 'erg' of 'ongepast' te vinden.
Erline