Ik vertrek vol goeie moed om iets te gaan drinken met mijn dochter. Ik kies een zaakje uit dat ik nog niet goed ken, rijd ernaar toe, ga binnen en word overweldigd door het lawaai. Veel luid pratende mensen, daarboven de muziek op een erg hoog volume en het gebouw heeft een vreselijke akoestiek.
Nog voor ik mij kan omdraaien om weer buiten te gaan staat iemand vlak voor mij “Tafel voor twee?”
en ik denk “Shit!”
Ik bezwijk onder de verwachting, vind geen woorden om vriendelijk af te wijzen en te zeggen dat ik niet zal blijven en ga zitten met eventjes een stom gevoel tegenover mezelf.
Ik troost mezelf met een drankje op het menu
dat ze op niet veel plaatsen aanbieden, ik
bestel en hoor “Deze hebben we niet meer”.
Ik wil geen tweede keer tegen mijn gevoel
ingaan en zeg dat ze dan enkel het drankje
mag brengen dat mijn dochter bestelde. Ik wacht een beetje gespannen tot haar drankje leeg is om weg te kunnen, maar ik slaag erin het te zien als weer een ervaring waarvan ik
wat heb geleerd en mijn ongenoegen komt
snel tot rust.
Ik geniet verder van het samenzijn met mijn dochter en de vreugde dat ze haar drankje lekker vindt ☺️